సహజత్వం

సహజత్వం

Posted On:2/20/2015 1:17:45 AM

జీవితం అంటే... మహామహులు ఇచ్చే నిర్వచనాలు, ప్రతీరోజూ దుర్భరంగా బ్రతికే సగటు మనుషుల అభిప్రాయాలే కళ్ళముందూ, మనసులో మెదలుతాయే గానీ వాస్తవం ఆలోచించమెందుకు? జీవితం అంటే జీవించడం. తృప్తిగా బతకడం. మనకు నచ్చినట్టుగా బతికే ప్రయత్నంలో పరిస్థితుల ప్రభావం తప్పక ఉంటుంది. కానీ మనదైన సహజత్వం కోల్పోలము. సహజంగా వచ్చిన జీవన రుచులు పొమ్మంటే పోవు.
కస్తం లోహితలోచనాస్య చరణో హంసః కుతోమానసాత్
కిం తత్రాస్తి సువర్ణ పంకజవనాన్యంభః సుధా సన్నిభమ్!
తత్తీరం నవరత్న ఖండఖచితం కల్పద్రుమాలంకృతమ్
శంబూకాః కిముసంతినేతి చ బకైరాకర్ణ్య హీ హీకృతమ్
ఒకసారి కొన్ని కొంగలు... ఎర్రని కళ్ళూ, ముక్కు, కాళ్ళూ ఎవరు నువ్వు? అని అడిగాయి హంస ను. నేనూ హంస అంది. ఎక్కడి నుంచి వచ్చావు? మానససరోవరం నుంచి, అక్కడేముంటుంది? బంగారు పద్మవనాలు అమృతం లాంటి నీళ్ళు, దానిచుట్టూ నవరత్నములు ఖండాలుగా పొదిగి ఉంటాయి. కల్పవృక్షాల చేత అలంకృతమై చాలా అందంగా ఉంటుంది. నత్తగుల్లలుంటాయా? ఉండ వు. ఈ మాట వినగానే కొంగలు హహహ అంటూ నవ్వాయి. హంస కొంగల ఈ సంవాదం మనమూ నవ్వుకునేలా చేస్తాయి. కానీ ఆలోచిస్తే ఎవరిజీవితం వారిది. సహజగుణాలకతీతంగా మార్పులను, అనుకరణనూ అలవర్చుకోవాలంటే అసంభవం. ఒకే జాతికి చెందిన కొంగ-హంసల జీవితాలు ఒకేలా లేవు. ఎవరెవరి బతుకుల్లో వారు ఆనందంగా జీవిస్తున్నారు. మనుషులూ అంతే. ఆదర్శంగా బతకాలని ప్రతీ ఒక్కరూ ఆశిస్తారు. తదనుగుణంగా జీవితాంతం కష్టపడతారు. సామాన్యులు సామాన్యులుగానే, గొప్పవారు గొప్పవారుగానే ఉండిపోరు. ఎందుకంటే జీవితంలో ఎత్తుపల్లాలు సహజం. ఎంత ఎదిగినా, ఎలా మారినా తనదైన సహజతను వదులుకోడు మనిషి.
జీవితం అంటే అభిరుచి. అది ఆర్భాటాలకతీతం. సహజంగానే జీవన ఒరవడి కొనసాగుతుంది. అసహజధోరణిలో ఇమడలేక కుంచించుకుపోతుంది. ప్రతీ మనిషి తనేంటో విడమర్చి సమాజానికి చెప్పుకోలేడు. చెప్పగలిగినా అర్థం చేసుకునే సమాజం లేదు. కనుక భగవంతుడు మనిషి జీవితాన్ని విభిన్నకోణాల్లో పరిశీలించి, పరిశోధించి, శ్రమించి, రచించాడు. ఎప్పుడు ఎవరికి ఏం కావాలో, ఎవరెవరికి ఏమేమివ్వాలో ఆయనకు బాగా తెలుసు. అనే భావన మానసికంగా కలిగినప్పుడు మనలోని సహజత్వం ఉట్టిపడుతుంది. అందులోని ప్రత్యేక తత్తం అర్థమవుతుంది. ఆనందం జీవనసారం అవుతుంది. తృప్తినిండిన జీవితమే ఆత్మ సమర్పణభావంతో భగవ దర్పితం గావించబడుతుంది.

- ఇట్టేడు అర్కనందనాదేవి