ఒక ఆత్మ- మూడు శరీరాలు
దేహం నశ్వరం. ఆత్మ శాశ్వతం. మనం చిరిగిపోయిన బట్టలను విడిచి కొత్త బట్టలను ధరించినట్లుగానే ‘ఆత్మ పాతదేహాన్ని వదిలి, కొత్తదేహాన్ని ధరిస్తుందని’ చెప్పాడు గీతాకారుడు. ‘పుట్టిందల్లా గిట్టవలసిందే’. కనుక, దేహమూ నశించకతప్పదు. ఆత్మ అన్నది పరమాత్మ అంశ కాబట్టి, దానికి జనన మరణాలు, ఆద్యంతాల్లేవు. దేహంలో ఉన్నంతకాలం అది ‘దేహాత్మ’. దేహంలోని చైతన్యాన్ని ‘జీవుడు’ అంటున్నాం. కనుక, దేహాత్మను ‘జీవాత్మ’గానూ పిలుస్తాం. దేహాన్ని వదిలిన తర్వాత జీవాత్మ విశ్వచైతన్యంలో కలుస్తుంది, కనుక అది ‘విశ్వాత్మ’ అవుతుంది. ‘పరమాత్మ’ అన్నది విశ్వాత్మకున్న మరో పేరు. పరమాత్మకు పాపపుణ్యాలు ఉండవు. పరమాత్మ స్వరూపమైన జీవాత్మకు కూడా అవి అంటవు.
ప్రాణి అన్నాక పని (కర్మ) చేయకతప్పదు. మనం చేసే మంచి పనులకు ‘పుణ్యం’, చెడ్డ పనులకు ‘పాపం’ వస్తుంది. అనేక జన్మల నుంచి మనం చేస్తున్న ‘పాపపుణ్యాలు’ ఒకచోట రాశిగా మన పేరుపైనే ఉంటవట. అవే ‘సంచిత కర్మలు’. వీటి నుంచి కొన్ని కర్మలను మనంతట మనమే ఎంచుకొని, వాటి ఫలాన్ని ఈ జన్మలో అనుభవించడానికి మనవెంట తెచ్చుకొం టాం. ఆ కర్మల పేరు ‘ప్రారబ్దం’. కర్మఫలాన్ని మరణానంతరం మనమే మోసుకెళ్లి ‘సంచిత’ రాశిలో కలుపుకొంటున్నాం. ఆ రాశిలోంచి కొన్ని ఫలాలు మరుజన్మకు వెంట తెచ్చుకొంటున్నాం. జీవాత్మకు పాపపుణ్యాలుండవు, అంటవు. కనుక, అది కర్మఫలాలను మోసుకెళ్లదు, తీసుకురాదు. జీవాత్మ వదిలివేసిన దేహా న్ని ఖననమో, దహనమో చేస్తున్నారు. కనుక, పాత దేహం కావాలన్నా లభించదు. అలభ్యతనొందిన మృతదేహానికి, జన్మనెత్తిన నూతన దేహానికి సంబంధం లేదు. మరి, ‘ఈ దేహానికి చెందిన కర్మఫలాలు ఆ దేహాన్ని ఎలా చేరుతున్నాయి? ఆ దేహం వాటిని ఎందుకు అనుభవిస్తున్నది?’ ఇవే మనలను వేధించే ప్రశ్నలు.
No comments:
Post a Comment